Dingen die me ergeren. Enkelen zijn terugkerende favorieten. Anderen zijn recenter.
- Zoete parfums. Bezorgen me een zuurstoftekort. En m’n zuurstof is me dierbaar. Ik zei een collega eens dat haar entree op de werkvloer me steeds deed denken aan een explosie in een kauwgomballenfabriek. Ze kon er niet mee lachen.
- Geen Cucamonga meer op Radio 1. Ik luister zelden nog naar de radio (te veel geleuter, te weinig goede muziek, genoeg CD’s in huis), maar voor Cucamonga maakte ik graag een uitzondering. Geen idee wat de nieuwe programmatie gaat brengen. Wie weet wordt het nog jubelen.
- Mails die afgesloten worden met “Met beleefde groeten”. Laat dat. Een mail of brief afsluiten met groeten is al beleefd genoeg. En laat de eer aan de lezer om te bepalen wat beleefd is en wat niet.
- Nog beter: de reflex van iedereen die tewerkgesteld is in de sport/recreatie-sector om mails te ondertekenen met “Met sportieve groeten”. Sportieve groeten? For fuck’s sake, man!
- Mensen die Jhonny heten i.p.v. Johnny. Dyslexie? Komaan hé, Johnny!
- Om iemand te quoten: “Waarom is het zo onwaarschijnlijk moeilijk om een zonnebril te vinden waarmee je niet meteen een halfbakken Johnny of een verdwaalde wielertoerist lijkt?”
- Leeftijdsgenoten (pakweg de categorie 27-35 jaar) die nu al klagen over muziek, en hoeveel beter die in hun tijd (vroege tot midden jaren negentig) wel niet was. Bende tamzakken, open jullie oren.
- De alomtegenwoordige “ballerina’s”. Alle kleuren, alle maten. Ze zijn niet mooi en niet flatterend. Vervang ze, desnoods door flipflops of laarzen (doen!).
- Smart-ass taalverbeteraars. Ik heb geen probleem met verzorgd taalgebruik. Integendeel: ik ben een fan van eloquente zinnen, taalhumor (George Carlin da man), metaforen, virtuoos geleuter, mensen met een indrukwekkende woordenschat. Ik heb wel een hekel aan de manier waarop sommige mensen hun taal verneuken. Dat geldt ook voor mezelf, ik beken. Maar waar ik het echt van op m’n heupen krijg zijn die taalnazi’s die elke kans aangrijpen om een ander te wijzen op spelfouten, zeker als die gemaakt werden in een informele context. Het Kwade zelf: de dt-politie. Ze zouden beter nog wat adjectieven uitvinden.
- CD- en boekencollecties waar geen zorgvuldig uitgedokterd systeem achter zit.
- Mensen die te luid eten. Omdat ze constant met hun mond open eten, omdat hun kaken geen isolatie hebben., weet ik veel waarom. Als ik de inhoud van zo’n gevuld geopend bakkes wil zien draai ik me wel om op de pot. Ook: mensen die te luid eten op plaatsen waar dat niet hoort: in de filmzaal, bij de tandarts, op de werkvloer. CRAQUOTTES! DROGE KOFFIEKOEKJES! RIJSTKOEKEN! DES DUIVELSCH!
- Het politieke circus (alle zenders, alle uren). De aandacht die er aan besteed wordt. De drang van velen om er per sé een mening over te hebben en die ook nog eens kenbaar te maken met alle beschikbare middelen.
- Rauw witlof. Bah.
- Volk dat zingt tijdens optredens. Shut the fuck up. Ik ben gekomen (en heb al dan niet betaald) voor de klojo op het podium, niet die ervoor.
- Pipo’s die m’n zicht belemmeren omdat ze iemand beloofd hebben de hele tijd foto’s te nemen met hun GSM’s (of weet ik veel wat voor gadgets het zijn, alleszins geen camera’s)
- Aangeklampt worden door mensen die een enquête willen afnemen, een storting voor een goed doel verwachten of me iets anders willen aansmeren. Vooral aan de ingang van de Brusselse bibliotheek is het steeds weer prijs. Gelukkig beheers ik intussen de kunst om ze met een blik weg te jagen.
- Artiesten die het publiek uitnodigen om mee te zingen of te klappen.
- Artiesten die iemand uit het publiek op het podium laten komen. Bij hen. De Goden. Zomaar. Als geste aan het plebs.
- Lawaai in de trein. Nooit op de heenweg (naar Brussel). Wel op de terugweg (naar Geraardsbergen). Alle raampjes open, alle kleppen tateren op volle toeren. De iPod op maximum volume en amper de muziek herkennen.
- Korte, nietszeggende recensies. Gebrek aan substantie in het algemeen.
- Me niet kunnen herinneren wat die vijf dozijn andere ergernissen waren. Damn.
- “’t is nu nie dak ne racist zen, moar…”. Shut the fuck up. Als je zin zo begint ben je dat waarschijnlijk wel, maar heb je gewoon niet de kloten om het toe te geven.
- Er maar niet toe komen om serieus op zoek te gaan naar een andere job.
- Venten met sandalen. Alle sandalen. Vergeef het me, het is intuïtief, ik moet het niet aan m’n voeten.
Groeten,
Het kleinzerig burgermannetje.
NP: Herbie Mann – At The Village Gate (grrrroovy)
We want more rants!
klink ik dan niet wat VERZUURD? 😉
Ik heb iemand nodig die meer moppert dan ik. 🙂
Ga zelf maar eens een dagje stappen met sloffers aan je voeten of hakken van 7 cm, né.
(Ik draag zelf zelden hoor, “ballerina’s”, maar ik heb empathie met de dames die ze dagelijks dragen om voornoemde reden, alhoewel ik ze in combinatie met skinny jeans ook niks vind…)
Voor de rest kan ik je wel bijtreden, ik zou zelfs meer zeggen, kan er wel nog wat aan toevoegen…
Oh neen, rauw witloof is zalig…
Crocks??
Strandkledij in de stad met halfblote lijven?
De post die in het teken van “uw gepersonaliseerde post” 1 reclamebladje (ja 1 bladje, geen blaadje..) verstuurt in een plastic folie?
Plastic folie tout court rond alle zendingen (incl. week- en maandbladen)
Plastic folie rond CD’s die je nooit loskrijgt omdat er geen stripje aan is?
Fermette’s en hacienda’s die nog steeds opgetrokken worden in het Vlaamse Landschap? (Alhoewel de nieuwe trend van zgn “designwoningen” ook niks is, want volledig inspiratieloos…)
Oh, ik ben zo goed op dreef…
Ik heb me vergist: er is nog iets waar ik je niet kan in bijtreden: IK heb wel de drang om constant mijn mening te verkondigen, anders zou ik geen blog begonnen zijn (wat is jouw reden?) en ik ben zéér geïnteresseerd in het politiek circus.
Ga zelf maar eens een dagje stappen met sloffers aan je voeten of hakken van 7 cm, né.
1 antwoord: http://www.vakantiewereld.com/picture/content/product/small/614.jpg
:p
– halfblote lijven in de stad? Damn right, ik hoef het allemaal niet te zien.
– folietoestanden? Akkoord, ik kan iets krijgen van dergelijke vormen van verspilling
– en al die fermettes en baksteenhopen zijn ronduit storend, lelijk en nutteloos.
wat ik bedoelde ivm het politieke circus: geen probleem als iemand een mening/interesse heeft (hoe meer hoe liever), maar een mening of eigen inbreng is net wat ik mis bij dergelijke toestanden, omdat heel wat volk (op blogs, in de trein, op fora, op de werkvloer, etc) eigenlijk niet verder komt dan klagen over een of andere gebeurtenis, net OMDAT het in het nieuws is. en al te vaak merk je dat daarbij andermans meningen gewoon klakkeloos zijn overgenomen. altijd jammer als je merkt dat de denkreflex wordt overgeslagen. of zoiets.
maar voor de rest: duimpje omhoog voor de ergernissen 😉
“wat is jouw reden?”
ik denk ook al te vaak dat ik een mening heb over één en ander.
en het is beter dan nutteloos vegeteren in de zetel of de straat op trekken met een geweer (denk ik dan maar)
Nadenken:
People demand freedom of speech as a compensation for the freedom of thought which they seldom use. ~Soren Kierkegaard
The average man never really thinks from end to end of his life. The mental activity of such people is only a mouthing of clichés. ~H.L. Mencken, Prejudices, 1925
Few people think more than two or three times a year; I have made an international reputation for myself by thinking once a week. ~George Bernard Shaw
En voor de rest haat ik het ook als de publieke ruimte verward wordt met een strand maar zeg het en je bent onverdraagzaam.
Prima, maar dan ga ik vanaf morgen met een gigantische peniskoker en een hakbijl besmeurd met bloed door de straten lopen want zo druk ik me namelijk uit.
of iets minder eloquent, maar al even raak:
“Think of how stupid the average person is, and realize half of them are stupider than that.” ~ George Carlin
De brompotten zijn weer goed bezig
🙂
Misschien moeten we maar in navolging van Rollins en Shatner onze eigenste “I can’t get behind that” opnemen. 🙂
Onder vrouwen betekent “een hele dag stappen” niet een 30 km lange wandeling door de Ardeense heuvels, maar doodgewoon “shoppen in de stad”
Die “dingen” die jij daar toont zijn uitzonderlijk te dragen voor bergtochten door de barre natuur…. zeker bij +40ers, en dan liefst niet in combinatie met een driedelige afritsbare broek… brrr.
Ik zou “dit” (zegt ik al gruwend) alleen flatterend durven noemen bij frisse scoutsmeisjes en prille twintigers onder een frivool zomerjurkje.
*grijns*
😀
Inderdaad, misschien had ik wel scoutstrientjes in gedachten! En meisjes met frivole zomerjurkjes staan met zowat alles zeker? 🙂
(note to self: uitchecken wat een “driedelige afritsbare broek” is)