De hamvraag

’t is Billy Wilders Stalag 17 (1953) geworden. (****1/2)

NP: Entombed – Inferno

Read Full Post »

Dadikunogietstezeggeneb

• Het nadeel van drie avonden op vier uithuizig zijn is dat een mens z’n blog en mailbox grandioos verwaarloost. Gelukkig zijn er nog de bewijzen: verslag Jazz & Sounds Festival in de Vooruit en The Engines / Digital Primitives in Kc BELGIE.
• Tijdens een receptie die voorafging aan dat festival werd ik gezien als een curiositeit. Vreemd dat sommige liefhebbers van muziek die zich beroept op nieuwsgierigheid en tolerantie halsstarrig blijven rondlopen met een vinger in hun reet. Voor de rest een fijn en goed georganiseerd festival.
• Stef, de man met een van de boeiendste muziekblogs in Vlaanderen en omstreken, heeft zopas niet alleen z’n 1000e recensie online gegooid, maar ook nog eens uitgelegd waarom hij zich dag in, dag uit bezig houdt met dat gedoe. Ici
• De laatste tijd om allerhande redenen veel contact gehad met échte Limburgers (die er geboren zijn en er nog wonen). ’t Is echt wel een fascinerend ras apart. Alsof ik het na m’n emigratie van jaren terug nu pas goed begin te vatten.
• Ik ben, voor de tweede keer in amper anderhalve maand, een week op mezelf aangewezen. De hamvraag is nu dan ook welke film(s) ik straks ga kijken.
• Laatst werd ik 42 geschat door iemand van 25. Concertbezoek, melomanie, slaaptekort en lezen hebben blijkbaar dezelfde gevolgen als alcoholmisbruik en een leven in een kartonnen doos.
• Een maand of twee in een boshut in de Ardennen, dat zou ik momenteel ook wel zien zitten.
• De band speelt op 24/7, dat is tijdens de Gentse Feesten, in de Kinky Star.
• M’n dieet werpt (voorlopig) weinig vruchten af.
• Als de auto binnenkort 1 jaar oud is zal er meer dan 30.000 km op de kilometerteller staan. Dat terwijl ik ga werken met het openbaar vervoer. Ik geef nog meer aan benzine uit dan aan cd’s/lp’s. Ik schaam me daarvoor.
• Ik las dit jaar 21 boeken. Vorig jaar waren er dat rond deze tijd 32. Alarm.
• Om naar uit te kijken: Throat van Little Women (met o.a. Darius Jones), beschikbaar vanaf 11/4.
• Het bestaat nog altijd: stukjes lezen van mensen die je van haar noch pluim kent en waarbij je toch het gevoel hebt dat er een soort van verwantschap mee hebt. Een speciaal en tegelijkertijd onrustwekkend gevoel.
• OK, dat was een opmerking met een hoog Flair-gehalte.
• Onlangs nog eens langs wat twitterpagina’s gepasseerd. Lijkt in deze contreien vooral gebruikt te worden door mensen die met elkaar op café willen lullen maar te mottig zijn om vanachter hun PC te komen. Of te gierig.

NP: Mike Reed’s People, Places & Things – Stories & Negotiations

Read Full Post »

De plaat van de dag: Bill Orcutt – A New Way To Pay Old Debts (Palilalia, 2009)

De voorbije twee dagen vooral geluisterd naar de rammelende fractuurblues van Bill Orcutt. In de jaren negentig trok de man de hort op met Harry Pussy (een band waar ik nooit iets van hoorde), om vervolgens jarenlang te verdwijnen. In 2009 bracht hij plots A New Way To Pay Old Debts uit op zijn eigen label, Palilalia. Op die plaat: zeven eigen songs en een Lightnin’ Hopkins-cover die klinken alsof ze opgenomen werden in een living met openstaande ramen (op de achtergrond hoor je voorbijrijdende auto’s en een politiesirene) en die doordrongen zijn van veel foute bedoelingen. Ruw, rauw, schijnbaar chaotisch, alsof John Fahey in de clinch gaat met Derek Bailey. In combinatie met een koptelefoon een bijzondere ervaring. Aanraders voor liefhebbers van wijlen Jack Rose, Ignatz en spastische voodooblues.

Read Full Post »

Jazz & Sounds Festival / The Engines & Digital Primitives

Vandaag wordt het Jazz & Sounds Festival boven de doopvont gehouden. Het is de eerste editie van een festival dat “(…) bruggen bouwt tussen verschillende organisaties en tussen verschillende muziekgenres: jazz, hedendaagse muziek, improvisatie met een knipoog naar rock en pop. Het festival wil de synergie die tussen de verschillende muziekplekken en initiatieven in deze stad leeft, op één podium bundelen. Iedere organisatie doet dat vanuit haar eigenheid.”

Concreet: demonstraties, een paneldiscussie, documentaires en natuurlijk ook een hele resem concerten op verschillende locaties in Gent. De eerste twee dagen worden o.m. ingevuld met een project van het Conservatorium van Gent en een concert rond de klarinet in de hedendaagse kamermuziek (het kan niet altijd grindcore zijn).

Vanaf donderdag komt het boeltje op kruissnelheid, met twee concertavonden in de Vooruit (25-26/3) en vervolgens twee in Muziekcentrum De Bijloke (27-28/3). Een losse greep uit het aanbod:

25/3: Hazentijd, een documentaire over Han Bennink + concerten van Colin Stetson (die werkte met o.m. Tom Waits, LCD Soundsystem en TV on the Radio) en Hairy Bones, het monsterkwartet rond hardblazer Peter Brötzmann

26/3: Een solo performance van wereldvermaard contrabassiste Joëlle Léandre + Flat Earth Society (feat. John Watts) en Elliott Sharp’s Carbon

27/3: Rambling Boy, een documentaire over bassist Charlie Haden en nog een resem concerten met o.m. Barry Guy, Miroslav Vitous (Weather Report), Fred Van Hove, etc

28/3: Een project rond Paul Van Ostaijen, een project rond de Roemeense componist Enesco (met goed volk als Tony Malaby en John Hebert) en een vocale veldslag rond het werk van John Cage.

Dat alles en nog veel meer is terug te vinden op de website van Jazz & Sounds

————————————————————————————

Optie 2 op zondag 28/3: afzakken naar KC België  (Hasselt) voor een veelbelovende double bill met THE ENGINES en DIGITAL PRIMITIVES.

(vlnr: Tim Daisy, Dave Rempis, Nate McBride, Jeb Bishop – © The Engines)

The Engines is een band met twee leden en een ex-lid van The Vandermark 5 en een van de vele exponenten van de florerende experimentele jazzscène in Chicago. Zonet verscheen hun tweede album Wire and Brass, dat een band aan het werk laat horen die net als de V5 teert op de spanning tussen compositie en improvisatie, maar net iets meer de ruimte en spontaniteit opzoekt. Vrij taaie muziek, maar dan wel gevuld met virtuoos en gedreven spel van Dave Rempis (sax), Jeb Bishop (trombone), Nate McBride (bas) en Tim Daisy (drums). Een verkenning van mogelijkheden, nu eens abstract en aftastend, en dan weer strak en verrassend energiek. Meer info & muziek bij Dave Rempis. En een review van Wire and Brass.

(vlnr: Assif Tsahar, Cooper-Moore, Chad Taylor – © ???)

Digital Primitives is het trio Cooper-Moore, Assif Tsahar (sax/basklarinet) en Chad Taylor (drums). Cooper-Moore is vooral bekend als pianist (ooit bij David S. Ware, vorig jaar o.m. nog aan de zijde van Darius Jones), maar ruilt dat hier in voor een hele resem minder voor de hand liggende instrumenten (diddley-bow, mouth bow, bango, etc), waarvan er heel wat zelfgemaakt zijn. Klinkt misschien wat fartsy, maar niets is minder waar. Digital Primitives maakt swingende, funky en heel erg groovende muziek tussen blues, aardse (free) jazz en een indrukwekkende staaltje van knutselarij. Of luister eens naar het wondermooie “Walkabout” van hun tweede album Hum, Crackle & Pop (een van de meest charmante platen die ik hoorde in 2009) op hun MySpace. Meer info & tickets via de site van KC België. Beter gaat u waarschijnlijk niet vinden voor minder dan 10 euro (misschien ook niet voor meer). Da’s voor niks, jong!

NP: Digital Primitives – Hum Crackle & Pop

PS. Gelukkige verjaardag, M.

Read Full Post »

RIP Alex Chilton (1950-2010)

Read Full Post »

Zaterdag

Geen paniek, ’t is de laatste keer dat ik het meld.

U ziet dat correct: 1,66 euro per band. Tot dan. Of net niet.

Wie niet kan wachten: vrijdag 19/3 in JH De Plekker (Riemst), vanaf 20u: Rebel Yell + Braddock + From Cocktail to Fire.

NP: Vandermark 5 – Simpatico

Read Full Post »

Joe McPhee

… heeft m’n LP’s gesigneerd. Juij.

Mooi optreden trouwens, daar in Hasselt. Review.

NP: Trio X – Live In Vilnius

Read Full Post »

Stemmen

Op de één of andere manier is de band terechtgekomen in een pop poll. De inzet: een plaatsje op een festival. Wie weet worden we daar ook buiten gejaagd. Aan u de keuze om daar aan mee te werken. Bolletje kleuren naast “Braddock” en klikken op “Stem”. Top 5 zou al een prestatie zijn. Dank.

HIER

Read Full Post »

Vrouwendag / Lijstjestijd

Op verzoek een lijstje van favoriete platen door vrouwen (solo-artiesten en vrouwenbands, waardoor enkele al meteen uit de boot vallen: Come, Pretenders, The Sundays, The Bellrays,  etc). ‘Is samengesteld zonder er al te veel bij na te denken, dus ’t zou goed kunnen dat ik er straks of morgen een hele resem andere in zou steken. In willekeurige volgorde:

Michelle Shocked – Short Sharp Shocked (1988)

The Slits – Cut (1979)

Memphis Minnie – The Best of Memphis Minnie (1933-1937)

Loretta Lynn – Van Lear Rose (2004)

Sleater-Kinney – Call The Doctor (1996)

Diamanda Galas – Malediction & Prayer (1998)

Billie Holiday – The Complete Billie Holiday On Columbia: (1933-1944)

Laura Nyro – Eli And The Thirteenth Confession (1968)

Nina Simone – In Concert (1964)

The Raincoats – The Raincoats (1979)

Aretha Franklin – I Never Loved A Man The Way I Love You (1967)

Ik weet het, ik vergeet klassiekers. En ik zit niet in het Joni Mitchell-kamp, dat klopt.

EDIT: Het valt me ineens op dat de eerste hoes een vrouw toont die gemolesteerd wordt. Mijn excuses.

En u?

Read Full Post »

RIP Mark Linkous

“It’s a wonderful life”

Straks dit pareltje nog eens opleggen.

Read Full Post »

Geld en hoe het te verkwisten

Doe mee aan een onschadelijk sociologisch onderzoek. Hoe veel geeft u gemiddeld uit aan muziek per maand? Aankoop van CD’s, LP’s, (legale) downloads én concerttickets. Ook de treintickets die u koopt om naar een concert te gaan. Als u met de wagen gaat, het bedrag dat u maandelijks spendeert aan brandstof om naar uw concertbestemming te rijden. Eventueel de pinten/cola’s die u verzet tijdens zo’n optreden. Tel het allemaal samen.

U mag eerlijk zijn, dit is anoniem.

Read Full Post »

De plaat van de dag: Steve Reid – Odyssey Of The Oblong Square (Soul Jazz, 2009)

Oorspronkelijk (1977) verschenen op Reids eigen label Mustevic Sound, maar al jarenlang out of print. Onlangs heruitgegeven op CD en LP. De dag van vandaag is Reid (1944) vooral bekend van zijn samenwerkingen met electrotovenaar Kieran Hebden/Four Tet (zeker Daxaar eens beluisteren!), maar z’n cv leest bijna als een wie is wie van wat cool is. Sessiedrummer bij Motown (als snotneus speelde hij op “Dancing In The Street”), en daarna ritmisch anker bij o.m. James Brown, Sun Ra, Freddie Hubbard, Fela Kuti en Miles Davis (al was Tutu niet bepaald ’s mans beste). Bovenal echter een meester van de hypnotische groove. Voor een euro of 12 haalt u een CD of, nog beter, schijf vinyl (omdat zo’n knalgele hoes er geweldig uit ziet in groot formaat) in huis waar zelfs het bestek van begint te rammelen.

Zoals beschreven op een ander:

“A bold odyssey from Steve Reid — his Odyssey Of The Oblong Square — a jawdropping session recorded in 1977 for a NYC radio show that’s as rhythmically feverish and avant garde funky as the legendary drummer’s other underground soul jazz classics of the 70s! If anything, the percussion is even more outstanding on Odyssey as it is on the great Nova and Rhythmatism sets for Mustevic — with Reid leading the charge on drums, and most of the other players contributing percussion on one way or another, for an all around frenetic sound, that’s still unwaveringly in a groove. Mohammad Abdullah is on congas, ballophone and African percussion, with Ahmed Abdullah on trumpet, Arthur Blythe and Charles Tyler on alto sax — the horns all really kill on this set — and David Wertman keeping an unpredicable acoustic bass groove. Includes 4 long pieces, including the 3 part “Odyssey Sweet”, “Odyssey Theme”, “Deacon’s Son” and “Ginsamseng” — all Reid originals. Amazing!” (Dusty Groove)

Read Full Post »