Feeds:
Berichten
Reacties

Archive for mei, 2010

1. Unforgiven
2. Pale Rider
3. Letters From Iwo Jima
4. The Outlaw Josey Wales
5. Bird
6. Play Misty For Me
7. High Plains Drifter
8. Midnight In The Garden Of Good And Evil
9. Million Dollar Baby
10. The Gauntlet

NP: Super Seaweed Sex Scandal – Sexy Noise

Read Full Post »

Ik heb me nog redelijk goed geamuseerd op het feest met de collega’s.

Daarna nog heel erg gecharmeerd door:

NP: Rudresh Mahanthappa & Steve Lehman – Dual Identity

Read Full Post »

  • Een boeiende tweedaagse met Evan Parkers Electro-Acoustic Ensemble (vooral de tweede dag dan, met een machtige uitvoering van The Moment’s Energy).
  • Built To Spill opnieuw niet overtuigend in de AB. Dinosaur Jr. vond ik daarentegen uitstekend (een mening die niet door iedereen gedeeld werd). Voorspelbaar luid en rommelig, maar goed. En een geweldig “Forget The Swan” als afluiter.
  • Monsters Of Men van Patrick Ness was niet het verhoopte meesterwerk, maar wel een waardige afsluiter van een indrukwekkende trilogie. The Narrows, Michael Connelly’s vervolg op zijn klassieke The Poet, zit halverwege al indruk te maken.
  • Baal: The Book Of Angels, Vol. 15 van het Ben Goldberg Quartet is wat mij betreft voorlopig de beste John Zorn-gerelateerde release van 2010.
  • De komende concerten:
    29/5: Super Seaweed Sex Scandal – El Negocito, Gent
    4/6: Rangda + Wolf Eyes – Netwerk, Aalst
    10/6: The Ex + Gétatchèw Mèkurya and Band – 4AD, Diksmuide (al heb ik horen waaien dat het nu ook niet zo goed was de vorige keer).
    12/6: Caspar Brötzmann Massaker – Magasin 4, Brussel
    En dan ga ik een paar weken binnen blijven. Toch tot het concert van Ornette Coleman op 8/7.
  • DVD’s die deze week in de bus vielen: Moon (Duncan Jones), Encounters At The End Of The World (Werner Herzog) en Network (Sidney Lumet). Momenteel in de DVD-speler: Green Wing Season 2. Besteld: The Claude Chabrol Collection box (merci voor de tip, Batarang).
  • Gisteren twee uur en drie kwartier nodig gehad om van Brussel naar Geraardsbergen te geraken. Jolijt alom.
  • De stemtest van De Standaard zegt dat ik Groen! moet stemmen. Daar ben ik nog niet zo zeker van.
  • Op Digg* verscheen een interessant artikel over hedendaagse muziekjournalistiek in Vlaanderen. Ik kan me enkel aansluiten bij de conclusie dat de online schrijverij, ook al kan ze korter op de bal spelen dan de gedrukte pers, resoluut moet kiezen voor kwaliteit en diepgang (nu ja), eerder dan een compleet (maar oppervlakkig) bereik en de onnodige drang om er steeds als eerste bij te willen zijn.
  • Morgen feest met ’t werk. Olé.
  • Dit weekend ga ik nog eens beginnen aan Heimat, denk ik.

NP: Medeski, Martin & Wood – Tonic

Read Full Post »

De voorbije anderhalve maand vooral concerten en boeken en allerhande tekstjes afgewerkt. Weinig films gezien, en de meerderheid was dan niet eens het bekijken waard. Al goed dat ik intussen een voorraadje ingeslagen heb om dat onnozele gemiddelde niveau wat op te krikken.

  • The Informant (Steve Soderbergh, 2008). Amusante film met een uitstekende Matt Damon. Niet de hoogvlieger die ik verwacht had. (***1/2)(64)
  • Whiteout (Dominic Sena, 2008). Slap afkooksel van Carpenters The Thing. (*1/2)(65)
  • Let The Right One In (Tomas Alfredson, 2008). De verrassing van het jaar. Een charmante, visueel erg aantrekkelijke en heel originele film die het genre van de vampierenfilm weer heel even cool maakt. (****1/2)(66)
  • Mutant Chronicles (Simon Hunter, 2008). Dit is geen film, maar een door computernerds samengestelde reeks beelden. (1/2)(67)
  • Knowing (Alex Proyas, 2009). Hey, Nicolas Cage! In z’n zoveelste kutfilm! Wachten op de remake van Bad Lieutenant, dan maar. (*1/2)(68)
  • My Bloody Valentine (Patrick Lussier, 2009). Redelijk geinige horror. Bij momenten. (**)(69)
  • Flightplan (Robert Schwentke, 2005). Begint goed, en gaat dan vervelen. (**)(70)
  • Who’s Afraid Of Virginia Woolf? (Mike Nichols, 1966). Kent een kleine inzinking na 2/3, maar het blijft een volbloed klassieker die ik kan blijven bekijken. (****1/2)(71)
  • To Tulsa And Back – On Tour With J.J. Cale (Jörg Bundschuh, 2005). Gezapige en gulle (2,5u!) on the road-documentaire. Een must voor de liefhebbers. Voor 3.99 euro in de Wibra. (****)(72)
  • Insanitarium (Jeff Buhler, 2008). Dat is zelfs geen reeks beeldjes meer. Walgelijke geldverspilling. (0)(73)
  • Marathon Man (John Schlesinger, 1976). Ik ben een fan van de Amerikaanse cinema uit de jaren zeventig, maar om een of andere wazige reden had ik deze nog niet gezien. Beetje teleurgesteld, want Olivier is al te theatraal en er zit iets niet goed met de opbouw van de film. (***1/2)(74)
  • The Haunting In Connecticut (Peter Cornwell, 2009). Aan hetzelfde bedje ziek als veel hedendaagse muziek: het ziet er allemaal goed uit en speelt driftig leentjebuur bij de voorgangers, maar het is hol en betekenisloos, één en al stijl en trucs en tics en niks substantie of eigen smoel. (*)(75)

NP: Barbara Manning – 1212

Read Full Post »

Ik kijk er dan wel naar uit om twee avonden in Hasselt te zijn voor Evan Parkers Electro-Acoustic Ensemble; het betekent helaas ook dat ik een concert van NoMeansNo aan me voorbij moet laten gaan. Ik probeer normaal elk concert van de band mee te pikken (waardoor ik ze ruim een dozijn keer aan het werk zag), en dat omdat het wat mij betreft een van de beste bands van de laatste dertig jaar is – enorm gedreven, virtuoos, grappig, energiek. Ze hebben alles wat een geweldige rock-‘n-rollband in huis moet hebben. Drie vijftigers die nog altijd spelen met een onwaarschijnlijke geestdrift. En ze hebben een fantastische livereputatie.

Nog nooit gehoord? Probeer Wrong of 0+2=1 eens. Of onderstaande songs, “It’s Catching Up”, “Now” en hun geweldige a capella-versie van “Forward To Death” van the Dead Kennedys.

Niks te doen vanavond en bereid om richting Oostende te rijden? U weet wat te doen.

NP: NoMeansNo – Dance Of The Headless Bourgeoisie

Read Full Post »

Verkiezingen 2010

Ik ben benieuwd wat jullie gaan doen (even kijken welk vlees er in m’n electorale kuip zit en zo). En geen paniek, het is volstrekt anoniem.

^

^

EDIT: niet bepaald wat ik verwacht had. En niet bepaald wat ons te wachten staat in juni, denk ik.

Read Full Post »

Er was een tijd dat opstaan om 6u niks was. Ook niet als ik de avond ervoor pas om half 3 in bed lag. Desnoods deed ik dat drie dagen na elkaar. Korte pijn. Dat is de laatste maanden aardig veranderd. Als ik geen zes-zeven uur slaap gehad heb voel ik me tegenwoordig als een wrak. “My body feels like Billy Idol himself”. Soms voelt het alsof ik honderden uren slaap in te halen heb. Een medisch probleem? Een voorjaarsdepressie? Vitaminentekort? De leeftijd? Zelfs die drie kwartier lezen op de trein ’s morgens (de heilige 45 minuten) dreigt in gevaar te komen. Meer nog: ik krijg bijna begrip voor slapende mensen op de trein. Bijna.

NP: Carter/Colbourne/Flaherty – A Flash In The Sky

Read Full Post »

Geraardsbergen is een onopmerkelijk, maar best aangenaam stadje om in te wonen. De mensen zijn er doorgaans vriendelijk (niet te familiair), volks en verzot op braderijen, jaarmarkten en andere jolijtfestijnen die me eigenlijk niet uit m’n kot krijgen. Het is zo’n doe maar gewoon-uithoek, waar een mens met een boek of een krant die niet Het Laatste Nieuws of Het Nieuwsblad heet meteen met de nodige argwaan bekeken wordt (“Whatcha readin’ for..?”). Het mag dan ook geen verrassing zijn dat het leesvoer van m’n medereizigers op de trein doorgaans beperkt blijft tot Metro, Het Laatste Nieuws (met een sterrol voor het sportkatern) en het reclameblaadje van den Aldi (no shit). Soms duikt er een revolutionair op met Humo in z’n pollen. Als er dan al een onverlaat is die op de terugweg een roman bovenhaalt, dan stapt die steevast uit in Halle of Edingen. Geraardsbergen heeft immers niks met boeken. Boeken hebben nog minder met Geraardsbergen. De lokale Standaard Boekhandel moet het vast hebben van DVD’s, kookboeken en andere papierbundels met veel prentjes in. De lokale Fun vermaalt boeken tot confetti.

Groot was dan ook m’n verbazing toen zonet een sympathiek en fluks ogende jonge vrouw (rood/bruin haar, zwarte broek en jas, sneakers) de coupé betrad en het werk hierboven bovenhaalde. U kan zich voorstellen dat ik dat mateloos intrigerend vond. En geruststellend, ergens (er zit misschien nog een mooie toekomst in voor Boleuzia Jr.). Wat de jonge vrouw betreft hou ik het voorlopig maar bij een studente die het stadje binnen enkele jaren ontvlucht om onderkomen te vinden in Gent. Die stad is wat boeiender dan Geraardsbergen. Maar ze zal er nooit vereeuwigd worden in een blogpost omdat ze leest.

NP: The National – High Violet

Read Full Post »

Nog snel wat reclame maken voor een cultureel verantwoorde happening zodat die “ich habe es nicht gewusst” volgende keer in de kast kan blijven.

Volgend weekend (21-22 mei) vindt in Hasselt de derde editie plaats van het tweejaarlijkse iNTERaCT-festival, een grootschalig initiatief dat hedendaagse improvisatie in de kijker stelt, en dat voor de derde keer op rij met een indrukwekkende reeks gasten.

Draaide het in 2006 en 2008 om een even uitgebreide als eclectische samengestelde muzikantengroep, met namen uit verschillende continenten en generaties, dan wordt het programma deze keer bepaald door een reeds bestaande band. Nu ja, dat het er niet op de klassieke manier aan toe zal gaan, dat staat nu al vast, want spilfiguur/saxofonist Evan Parker, die zelf mag kiezen voor de specifieke inkleuring van dit festival, heeft nu al tips van de sluier opgelicht die doen uitkijken naar die twee dagen.

Zijn Electro-Acoustic Ensemble, de naam zegt het zelf, probeert akoestische en elektronische elementen samen te brengen, wat betekent dat ‘reguliere’ instrumenten de strijd aanbinden met elektronische. Met dat ensemble bracht Parker intussen al vijf albums uit, werkstukken met een vaak imponerende gelaagdheid en verfijning die verder gaan dan de veelbekende free jazz interacties. Orde en chaos wisselen elkaar af, net als moderne compositie en vrije improvisatie. Soms heeft het iets mysterieus en bezwerend, zoals het werk van Zaum, dan weer klinkt het dreigend en haast onontwarbaar complex.

Opmerkelijk is ook dat het ensemble blijft uitdeinen. De kern werd steeds gevormd door het klassieke Parker trio (naast Parker ook drummer Paul Lytton en bassist Barry Guy), met daarnaast pianist Agusti Fernandez en violist Phillip Wachsmann en intussen een zestal elektronicamuzikanten. Voor het meest recente album The Moment’s Energy (dat net als de andere platen van deze band op het gerenommeerde ECM-label werd uitgebracht) en deze tweedaagse werd de bezetting uitgebreid met klarinettist Ned Rothenberg, trompettist en rijzende ster van de avant-garde Peter Evans en Ichikawa Ko, die de Japanse sho bespeelt. Een veertienkoppig gezelschap, bestaande uit vijf nationaliteiten, drie generaties en een onbeperkte hoeveelheid mogelijkheden.

De twee dagen worden ook op een bijzondere manier ingevuld: op vrijdag 21 mei zal er immers gewerkt worden met break ups, verschillende constellaties die de strijd zullen aangaan met plaats en tijd, wat zal leiden tot solo-, duo-, trio- en andere performances. Op zaterdag 22 mei zal het Electro-Acoustic Ensemble in z’n 14-koppige geheel aantreden, wat ongetwijfeld voor een monumentale geluidservaring zal zorgen. Wat er ook van is, onder leiding van Parker, een legendarische virtuoos die al meer dan veertig jaar het gezicht van de free jazz, vrije improvisatie en avant-garde mee helpt bepalen, zal dit ongetwijfeld uitdraaien op twee avonden vernieuwende en confronterende hedendaagse muziek die het conformisme aan z’n laars lapt. (© goddeau)

Als bonus zullen tijdens deze twee dagen ook de opnames van de vorige editie, gemaakt door Pierre-Michel Zaleski, getoond worden. Meer info en mogelijkheid tot reservatie vindt u op de website van KC BELGIE.

Read Full Post »

Ik ben eigenlijk niet echt fan van z’n werk bij Black Sabbath, Rainbow en Dio (al heb ik Holy Diver wel regelmatig opgegooid), maar de man die het meest bekende, universeel verstaanbare symbool in de metalcultuur gepopulariseerd heeft, verdient op z’n minst een vermelding. Op basis van interviews met hem in Metal: A Headbanger’s Journey kan ik ook enkel besluiten dat het een intelligente en grappige kerel was. Nu ja, een grappig kereltje.

NP: Radio Birdman – Radios Appear

EDIT: en ook een RIP voor Bobbejaan Schoepen, aan wie ik een mooie namiddag te danken heb, toen ik na m’n eerste communie naar Bobbejaanland ging met m’n ouders (in die tijd kregen kinderen nog geen laptops bij zo’n gebeurtenis).

EDIT: en nog een RIP voor jazzpianist Hank Jones, die normaal in augustus zou optreden op het festival in Middelheim

Ze mogen nu ophouden met sterven.

Read Full Post »

1750 pagina’s Zweedse misdaadfictie in anderhalve week. De wereldliteratuurpolitie kan terug op twee oren slapen, ik heb m’n bijdrage geleverd. Die terugkeer naar IKEA wordt met nog een extra jaar uitgesteld. In 2010 ook geen pannkakor, köttsoppa of fläskkorv meer.

MAAR NU!!

Het derde, laatste en zopas verschenen deel van de Chaos Walking-trilogie van Patrick Ness. Het eerste (The Knife Of Never Letting Go) en tweede (The Ask And The Answer) deel stonden respectievelijk op #18 en #5 in m’n lijstje met de beste boeken die ik vorig jaar las en Monsters Of Men stond op #1 op m’n lijstje van geanticipeerde boeken. Als het niveauverschil tussen deel 3 en 2 even groot is als dat tussen 2 en 1, dan zit ik opgescheept met het beste jeugdboek dat ik ooit las. Of zoiets. Om maar te zeggen dat u al op weg moest zijn!

NP: Dr. Feelgood – Malpractice / Monotonix – Body Language

Read Full Post »

Het zal u geen bal interesseren, maar ik heb vandaag een betaalbaar exemplaar kunnen aanschaffen dankzij eBay. Mijn dag is goed. Olé.

NP: Iggy And The Stooges – Raw Power

Read Full Post »

Older Posts »

%d bloggers liken dit: