RIP Willem Breuker (1944-2010)

Vandaag is in Amsterdam saxofonist/componist/bandleider Willem Breuker overleden. Breuker was een van de centrale figuren in de vroege Europese free jazz en vrije improvisatie. Zo was hij samen met o.a. Han Bennink en Misha Mengelberg een van de oprichters van het befaamde ICP Orchestra (een project dat hij verliet in de jaren zeventig) en was hij o.m. te horen op Peter Brötzmanns legendarische album Machine Gun (1968). In de jaren zeventig richtte hij ook zijn Willem Breuker Kollektief op, een band die steeds bleef bestaan en een centrale rol in zijn carrière bleef vervullen.

Ik ben niet zo heel goed vertrouwd met zijn diverse oeuvre, dat het immense terrein tussen jazz, filmmuziek, klassiek, theater en talloze tussenvormen omhelsde, maar zijn Kollektief-albums zijn stuk voor stuk meteen herkenbaar. Het klonk immers vaak als een jazzorkest dat ligt te rotzooien met een hoempapa-band op speed, vol elementen uit volksmuziek, pop en klassiek, met hectische thema’s, abrupte wendingen, helse ritmische wisselingen. Bands als Flat Earth Society hebben zeker een en ander aan hem te danken. Een aanrader is alleszins het album In Holland (1981), dat net als een hele resem ander werk besteld kan worden via BVHaast. (Foto ©ANP/Ruud Hoff)

Read Full Post »

RIP Bill Dixon (1925-2010)

Gisteren is de Amerikaanse trompettist, componist en schilder Bill Dixon overleden. Geen figuur die je tegenkomt in de lijstjes met Grote Namen, maar wel een cruciale schakel in de ontwikkeling van de free jazz en zogenaamde creative music, wiens naam vaak gelinkt werd aan die van Cecil Taylor. Hij organiseerde het allereerste free jazzfestival in 1964, doceerde jarenlang en bleef steeds in de frontrangen van de experimentele vleugel.

Wat het afscheid eigenlijk nog wat pijnlijker maakt is dat hij de voorbije jaren productiever dan ooit was. Dixon, die bewust koos voor een jarenlang isolement, nam recent een enthousiast onthaald album op voor het AUM Fidelity label (17 Musicians In Search Of A Sound: Darfur, 2007), eentje met Rob Mazureks Exploding Star Orchestra (2008), en pakte vorig jaar uit met het gelauwerde Tapestries For Small Orchestra (2CD + DVD), een taaie, maar indrukwekkende release die liet horen dat de tachtiger nog altijd rusteloze, avontuurlijke, complexe en unieke muziek maakte. Zijn laatste (?) release, de 2LP Weight/Counterweight, kreeg onlangs nog de vijf sterren-score op de Free Jazz-blog van Stef.

Net als bvb. Joe McPhee was hij in staat om muziek te maken (en te componeren) die zowel een experimenteel als een menselijk gelaat had. De muziek verliest met zijn overlijden een van zijn meest geëngegeerde, intelligente en mysterieuze figuren.

Clifford Allen publiceerde vorig jaar nog een diepgaand en indrukwekkend interview met de man op All About Jazz, met veel aandacht voor minder bekende facetten van zijn werk en persoonlijkheid.

Read Full Post »

RIP Fred Plum (1924-2010)

De alomtegenwoordigheid van het nationale verkiezingskarnaval en het WK voetbal hebben ervoor gezorgd dat de aandacht voor al het andere nieuws tijdelijk verslapte of even onbestaande was. De kans is dan ook groot dat u heel wat relevant wereld- en ander nieuws gemist hebt. Zo was er op 11 juni jl. ook het overlijden van gezaghebbend neuroloog Fred Plum, een specialist in het domein van de hersenbeschadiging en sinds de jaren zestig een wereldautoriteit op het gebied van coma-onderzoek, die met de door hem opgeworpen term “persisterend vegetatief syndroom” (beter bekend als ‘wakende coma’ of, in de volksmond: ”t is een plant’) zowaar er in geslaagd is om Vlaandrens favoriete aandoening van het voorbije weekend te beschrijven. Rest in peace, Freddy.

NP: Oxbow – Serenade In Red

Read Full Post »

RIP Ronnie James Dio (1942-2010)

Ik ben eigenlijk niet echt fan van z’n werk bij Black Sabbath, Rainbow en Dio (al heb ik Holy Diver wel regelmatig opgegooid), maar de man die het meest bekende, universeel verstaanbare symbool in de metalcultuur gepopulariseerd heeft, verdient op z’n minst een vermelding. Op basis van interviews met hem in Metal: A Headbanger’s Journey kan ik ook enkel besluiten dat het een intelligente en grappige kerel was. Nu ja, een grappig kereltje.

NP: Radio Birdman – Radios Appear

EDIT: en ook een RIP voor Bobbejaan Schoepen, aan wie ik een mooie namiddag te danken heb, toen ik na m’n eerste communie naar Bobbejaanland ging met m’n ouders (in die tijd kregen kinderen nog geen laptops bij zo’n gebeurtenis).

EDIT: en nog een RIP voor jazzpianist Hank Jones, die normaal in augustus zou optreden op het festival in Middelheim

Ze mogen nu ophouden met sterven.

Read Full Post »

RIP Steve Reid (1944-2010)

Godver, op 2 maart was de plaat van de dag er nog eentje van hem en nu is hij er niet meer: Steve Reid, meesterdrummer en groovemonster.

Read Full Post »

RIP Alex Chilton (1950-2010)

Read Full Post »

RIP Mark Linkous

“It’s a wonderful life”

Straks dit pareltje nog eens opleggen.

Read Full Post »

RIP Jay Reatard

Jay Reatard (1980 – 2010), een van de meest geliefde en productieve garagarockers van de voorbije 10-12 jaar. Werd meteen een garagerockicoon met The Reatards en Lost Sounds en was de voorbije jaren bezig onder eigen naam. Vooral Blood Visions (In The Red Records, 2006) heb ik graag en veel beluisterd.

Read Full Post »