zo druk man ge weet wel hossen van hier naar daar van het ene concert naar het andere en tussendoor repeteren met de band wat lawaai gaan maken in het verre limburg met als resultaat een week waarbij ondergetekende ofwel aan het werk was ofwel in den otto zat ofwel naar muziek zat te luisteren of op een concert was (jim white ***1/2, i love sarah & god is an astronaut **) of in de trein zat te lezen maar daar is helaas niet de niet de tijd noch de ruimte om te gaan zitten bloggen ge komt wat tegen hé enfin ik heb een paar leuke boeken gelezen en wat films gezien (animal **, everything is illuminated ***1/2, the contract **, who the fuck is jackson pollock? ****) en naar csi (***1/2) en the shield (****1/2) gekeken en voor de rest eigenlijk weinig boeiends te vertellen maar mezelf kennende zal ik er toch wel weer in slagen om een paar schermen vol te leuteren en me achteraf weer afvragen wie in godsnaam iets heeft aan dat gezever enfin ja verwacht deze week maar een patat van een update maar geniet vooral van het verlengde weekend dan zal ik morgen genieten van de geweldige chili con carne (*****) die vanmiddag gemaakt werd ten huize boleuzia en die na een nachtje trekken zal zorgen voor de nodige gortige taferelen komt dat zien
NP: Baroness – Red Album
(* smeer me geen cursus time management aan meneer)
wat ik me al een tijd afvraag: wat is dat toch met die 1/2 sterren?
alsof je een boek leest en denkt: “hé, graag *** maar eigenlijk vind ik dat te veel en ** te weinig. een compromis, is dat goed?”
hela, voor mij is dat serieuze business. iedere quotering, van 1/2 tot ***** is gekoppeld aan een gevoel dat ik na het beluisteren of lezen heb (dus ik weet wel meteen de score, zonder argumenten tegen elkaar af te moeten gaan wegen om te bepalen of het nu ** of **1/2 is). het is een systeem dat ik al jaren heb en ongeveer overeenkomt met een arbitraire invulling als **=zwak, **1/2=net niet, ***=goed, maar niet bijzonder, ***1/2=net beter dan gewoon goed, ****=uitstekend, ****1/2=super, *****=klassiek.
of zoiets. sommige boeken of concerten of platen zijn nu eenmaal meer dan goed, maar minder dan uitstekend.
eigenlijk ben ik gewoon een rating-freak (wil je de scores van je laarzen? :p), maar wees blij dat ik intussen afgestapt ben van de schaal 0-10 (mét halve punten!) 🙂
Niet iedereen heeft een verlengd weekend. 😦
The Shield kon mij maar matig boeien. Ik heb seizoen niet uitgekeken. Té ongeloofwaardig, té cartooneske personages. Merlina voor gevorderden?
Voor The Shield had ik net van 2 seizoenen van The Wire genoten. De lat lag heel hoog. Het niveauverschil is onoverkomelijk. Sedert The Wire zal ik nog weinig politieseries de moeite waard vinden, vrees ik.
The Wire spant inderdaad de kroon, dat is een van de beste series tout court die ik ooit zag. The Shield is inderdaad van een ander kaliber, is sneller verteerbaar, flashier, maar ik kan er toch nog enorm van genieten (zeker van het derde seizoen, dat een paak donkerder was dan 1,2 & 4). Maar hey, ik kan zelfs naar ’24’ kijken zonder stil te staan bij (on)geloofwaardigheid, bordkartonnen figuren, etc.
geniéten van chili con carne guy?
6 jaar geleden welgeteld één hap uit mijn bord genomen en meteen weer uitgespuwd tijdens Buffalo Bills Wild Western Show in Euro Disney
’t zal wel opgewarmde rommel geweest zijn daar. bij deze ben je uitgenodigd op onze volgende chili-avond. ofwel breng ik je wel eens een potje langs uit de diepvries 😉
Zozo. Chili con boleuzia. Na mijn bad-tortelini-experience lijkt me dat geen goed idee, maar ‘k heb er eigenlijk wel zin in…
ik kan er eventueel wel eens voor zorgen dat de maaltijd op het werk net dat ietsje anders is 🙂
(eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat mijn deel in het maken van de chili eerder om een bijrol gaat… anders had ik er ook nooit aangedacht om het zootje te bedenken met de *****)